Het is acht uur ’s ochtends. We zijn vroeg opgestaan om niet te laat te komen. Vandaag willen we bergen, akkers, bossen, de hemel en de vulkanen vanuit een ander verrassend perspectief bekijken. Na het opblazen van de luchtballon stijgen we in de mand op. Het eerste gevoel dat we zweven is opwindend. Langzaam en gestaag gaat de luchtballon omhoog. In minder dan een minuut vliegen we honderden meters boven de grond, in evenwicht met de lucht, zonder verder op te stijgen. Na korte tijd vliegen we boven de vulkanen Croscat en Santa Margarida, waar een kleine kapel in de krater te zien is. We ontwaren talrijke andere grote en kleine vulkaankegels. Op de achtergrond verrijzen de Pyreneeën. We genieten van het uitzicht en proosten met een glas cava. Een droom is uitgekomen.
Onder onze voeten verlicht een zonnestraal verlegen de Fageda d’en Jordà, het beroemdste beukenbos van het land. Het maakt niet uit in welk jaargetijde, het landschap is altijd betoverend en een van de trekpleisters van deze streek. In de herfst biedt het bladerkleed in rood- en goudachtige kleuren een uniek bont schouwspel. Veel bezoekers geven daarentegen de voorkeur aan de lente, wanneer de groene bladeren de zonnestralen tussen de takken door tegenhouden en een magische schemering vormen. Niet voor niets staat het op een lavastroom groeiende beukenbos bekend als verblijfplaats van kabouters en andere fantastische schepsels. Ook werd het beroemd door de gedichten van Joan Maragall, een van de populairste dichters van Catalonië. Een bijzondere manier om van zijn unieke sfeer te genieten is een paardenrit door het bos te maken.
De laatste vulkaanuitbarsting in Catalonië vond 11.500 jaar geleden plaats in de Croscat, een van de opvallendste vulkanen van het vulkanische gebied van de Garrotxa en de hoogste van het Iberisch Schiereiland. Via een gemarkeerd pad kunnen bezoekers een blik op de binnenkant werpen, dat jarenlang als steengroeve werd gebruikt die deze op een hoogte van 100 meter en een breedte van 500 meter heeft blootgelegd. Het is een van de vele vulkanen in dit thans beschermde gebied dat niet alleen geologisch interessant is, maar ook een afwisselende vegetatie en prachtig natuurschoon heeft. Nadat we de vulkanen vanuit vogelperspectief hebben bekeken, willen we ze van dichtbij verkennen. Daarom wandelen we door de Croscat en vervolgens naar de Santa Margarida, die vanwege zijn brede en ronde vorm tot een van de meest bezochte vulkanen behoort. We nemen het pad dat ons in een half uur bij de krater brengt waar de kerk Santa Margarida op een grote weide tevoorschijn komt. Dit is ongetwijfeld een van die plaatsjes die ons naar de camera doen grijpen en wellicht op ons netvlies gebrand zal blijven staan.
Ter afsluiting van onze route door het vulkanenlandschap bezoeken we het schilderachtige dorp Santa Pau, waarvan de mooie straatjes en pleinen uit een gids van charmedorpen lijken te komen. In een restaurant proeven we de beroemde “vulkanische keuken”, gerechten van streekproducten die op de vochtige en mineraalrijke vulkanische grond worden verbouwd. Hieronder bevinden zich aardappels, een speciaal soort bonen, boekweit, maïs, knolraap en kastanjes, maar ook truffels, slakken, varkensvlees en wild zwijn. Na het overheerlijke vulkanische menu wordt een lekker bonenijs geserveerd. Dat hadden we zeker niet verwacht!
