Aan de zuidkant van het Albera-massief vinden we twee goed van elkaar te onderscheiden zones. Het westelijke deel heeft een typisch Midden-Europese vegetatie bestaand uit vochtige beuken- en eikenbossen, terwijl de plantengroei in het oosten voornamelijk uit kurkbomen en struikgewassen bestaat die als laatste toevluchtsoord van de landschildpad fungeren.

Het Albera-massief vormt de scheiding tussen de grote vlakten van de Alt Empordà en de Roussillon.

Het is een bijzonder waardevol ecologische en landschappelijke eenheid waar de overgang tussen de typische Pyrenese en de meer mediterrane flora en fauna kan worden waargenomen binnen een gebied met overwegend metamorfe gesteenten (schisten en leisteen).